Açık kompozisyon, okuyucuya detaylar ve sonuçlar konusunda düşünme alanı bırakan, net bir sonuçla bitmeyen edebi yapıtlardır. Bu tür kompozisyonlar, okuyucunun hayal gücünü harekete geçirir ve farklı yorumlara açık olmasıyla bilinir. Şimdi, bu yazı türünün bir örneği olarak kurgusal bir hikaye yazalım:
### Yolun Sonundaki Hikaye
O gün hava alışılmadık şekilde sıcak ve nemliydi. Aylin, her zamanki parkurunu bitirmek üzere koşusuna hız vermişti. Parkın en ıssız köşelerinden birine vardığında, yabancı bir adamın bankta oturduğunu fark etti. Adam, elindeki eski kitabı o kadar dikkatli okuyordu ki, Aylin’in oradan geçtiğinin farkında bile değildi. Bir an için Aylin, adama bakakaldı ve yavaşladı. Adamın yüzünde hüzünlü bir ifade vardı.
İçgüdüsel olarak yanına yaklaştı. “İyi akşamlar,” dedi nazikçe. Adam başını kaldırdı, gözlerinde beliren hafif bir şaşkınlıkla ona baktı. “İyi akşamlar,” diye karşılık verdi. Sesinde bir yorgunluk ve melankoli vardı. Aylin, konuşmayı sürdürmeye karar verdi. “Çok ilginç bir kitap okuyor olmalısınız, öyle dalıp gitmişsiniz ki…”
Adam gülümsedi ve kitabı gösterdi. “Evet, eski bir dosttan kalan bir kitap. Her satırı, geçmiş zamanları yeniden yaşatıyor.”
Konuşmaları kısa sürede derinleşti. Adamın adı Emre’ydi ve yıllar önce bir yazarla tanışmış, onunla derin bir dostluk kurmuştu. Ancak bu dostluk, yazarın ani ölümüyle son bulmuştu. Emre, yazarın son kitabını okuyarak dostunu anıyordu, her sayfada onun sesini, tavsiyelerini duyuyordu.
Aylin, Emre’nin hikayesine kapıldı. Gün batımına doğru, ikili hala parkta, geçmişin hüzünlü ve tatlı anıları üzerine konuşuyorlardı. Zamanın nasıl geçtiğini anlamamışlardı. Sonunda, Aylin eve dönmek zorunda kaldığında, Emre’den ayrılmak üzorlaştı. “Bu hikayeyi yazmalısınız,” dedi Aylin. Emre, gülümseyerek başını salladı. “Belki bir gün,” dedi.
Aylin o akşam parktan ayrıldığında, havada bir melankoli ve umut karışımı bir his vardı. Emre’nin hikayesi, onun kafasında dönüp duruyordu. Acaba Emre, dostunun hikayesini yazacak mıydı? Yoksa bu kısa buluşma, başka bir hikayenin başlangıcı mı olacaktı?
Bu hikaye, açık bir sonla biter. Okuyucu, Emre’nin ne karar vereceğini veya Aylin ile olan ilişkisinin nasıl ilerleyeceğini öğrenemez. Bu belirsizlik, okuyucuya düşünmek ve kendi sonuçlarını hayal etmek için alan bırakır. İşte açık kompozisyon budur: sonu belirsiz, çok yönlü düşünmeye açık bir anlatı.