Kompozisyonun unsurları şunlardır:
Konu veya Tema: Kompozisyonun merkezinde yer alan ana fikir veya konudur. Kompozisyonun ne hakkında olduğunu belirler.
Tez veya Ana Fikir: Kompozisyonun merkezinde yer alan temel düşünce veya iddiadır. Kompozisyonun genel amacını belirler ve gelişme bölümünde desteklenir.
Giriş Bölümü: Kompozisyonun başlangıç kısmıdır. Okuyucunun ilgisini çekmek ve konuya giriş yapmak için kullanılır. Giriş bölümünde genellikle konunun önemi vurgulanır ve tez veya ana fikir ifade edilir.
Gelişme Bölümü: Kompozisyonun ana kısmıdır. Tez veya ana fikir desteklenir ve açıklanır. Fikirler, kanıtlar, örnekler, istatistikler veya diğer argümanlar kullanılarak detaylandırılır. Gelişme bölümünde farklı paragraflar arasında mantıklı geçişler sağlanmalıdır.
Sonuç Bölümü: Kompozisyonun kapanış kısmıdır. Gelişme bölümünde sunulan fikirler özetlenir ve bir sonuca varılır. Sonuç bölümünde genellikle bir özet, bir çağrı veya bir düşünceyle yazı tamamlanır.
Dil ve Anlatım: Kompozisyonun etkili iletişim için kullanılan dil ve anlatım becerileri önemlidir. Doğru dilbilgisi, kelime seçimi, cümle yapıları ve anlatım teknikleri kullanarak okuyucuya net, anlaşılır ve etkileyici bir şekilde yazı aktarılır.
Yapı ve Düzen: Kompozisyonun belirli bir yapıya ve düzene sahip olması önemlidir. Giriş, gelişme ve sonuç bölümleri birbiriyle uyumlu olmalı ve akıcı bir şekilde bağlanmalıdır. Paragraf düzeni ve düşüncelerin mantıklı bir sıra ile sunulması da kompozisyonun düzenini oluşturur.
Kanıtlar ve Örnekler: Kompozisyonun destekleyici unsurlarıdır. Fikirlerin kanıtlanması veya açıklanması için örnekler, istatistikler, araştırmalar veya kişisel deneyimler kullanılır. Bu unsurlar, kompozisyonun daha inandırıcı ve ikna edici olmasına yardımcı olur.
Bu unsurlar, kompozisyonun etkili bir şekilde planlanması, yazılması ve düzenlenmesi için dikkate alınmalıdır.