Teşhis (Kişileştirme): Nesnelere veya hayvanlara, insan özellikleri atfetme sanatıdır.
Örnek: Sabahın köründe, uykulu gözlerle bana bakan saat, yavaş yavaş ilerlemeyi reddediyor gibi.
İntak (Konuşturma): Canlı olmayan varlıkları konuşturma sanatı.
Örnek: Rüzgar, yapraklara fısıldayarak, “Gel beraber dans edelim,” dedi.
Tezat (Zıtlık): Birbiriyle zıt iki kavramın yan yana kullanılmasıdır.
Örnek: Onda hem bir melek masumiyeti, hem bir şeytan kurnazlığı vardı.
Mübalağa (Abartma): Gerçeği abartılı bir şekilde anlatma sanatı.
Örnek: Ağaçlar göğe ulaşacakmış gibi uzanmış.
Tariz (İğneleme): Bir düşünceyi dolaylı ve ince bir şekilde anlatma.
Örnek: Akıllı olman için önce aklını başına alman gerekiyor.
Cinas: Aynı sözcüğün tekrar edilmesi ancak farklı anlamlara gelmesi.
Örnek: Bu yolda yürümek, yolda kalmaktan daha iyidir.
Telmih: Bir kişiye, olaya ya da esere gönderme yapma sanatı.
Örnek: O, Pandora’nın kutusunu açtığını fark ettiğinde, her şey için çok geçti.
Tenasüp: Bir arada kullanılan kelimelerin anlamca birbiriyle uyumlu olması.
Örnek: Gönül bahçesinde açan sevgi çiçekleri, dostluk meyveleri verdi.
İstifham (Soru Sorma): Vurgulamak amacıyla soru sorma sanatı.
Örnek: Kim bu içeri giremeyecek, kim bu dışarıda kalacak?
Bu örnekler, farklı söz sanatlarını temsil eden ve çeşitlilik gösteren ifadeler içermektedir.