Mor salkımlar süzülür rüyalarıma her gece,
Lavantanın esrarlı kokusu dolarken hücrelerime.
Baharın müjdecisi, morun en güzel hali,
Sen benim yüreğimdeki en tatlı melali.
Her bir çiçek bir umut, her bir yaprak bir sevinç,
Yayılırken toprağa, göz alır gökyüzünce.
Ahenkle dans eder rüzgârların kollarında,
Lavanta, huzurun simgesi, doğanın armağanı.
Balarısı vızıldar, uçuşurken çiçekten çiçeğe,
Lavantanın içinde gizli, doğanın bu türlü sefere.
Renk renk kelebekler, konar nazlı nazlı,
Bu mor bahçede gizli, umutların en yüzlüsü aslı.
Gün sonu güneşi batarken sessizce,
Lavanta tarlaları başlar ışıldamaya usulce.
Mor bir örtü gibi kaplarlar yeri göğü,
Günbatımının en güzel rengi bulurmuş gibi.
Şairin kalemi dururken lavanta karşısında,
Kelimeler yetmez anlatmaya, hislerimin coşkusuna.
Her bir demeti şiir, her bir dalı notadır,
Lavanta ile dolu bu şiir, sükuneti yansıtandadır.