Dünya’mızın ağladığını duyar gibi oluyorum bazen,
Issız bir çığlık yankılanır, hüzün dolu her bir gezegen.
Buzulların gözyaşları her damlasında bir hayat,
Yitip giden yeşil ormanlar, artan çoraklık ve sırat.
Küresel ısınma kavuruyor, yakıcı bir ateş bu,
Doğanın dengesi bozulmuş, kırılgan bir cam misali.
Her birimiz birer suçlu, bu karanlık serüvende,
Anlamalıyız artık, yeter dolu çile bu rehavette.
Karbon izlerimiz, havaya karışan zehir,
Arabalar, fabrikalar, durmak bilmeyen nehir.
Küçük bir çaba gerek, yenilenebilir enerjiye geçiş,
Güneşin gücü, rüzgarın esintisi, doğanın biçimi değiş.
Denizlerin yükselişi, adaların yok oluşu,
Kıyılar silinirken, kayboluyor umut ışığı.
Balıklar, kuşlar, rahat nefes alamaz olmuş,
Ekosistem çökerken, her bir can çırpınır bir solukta.
Farkında olmalı her insan, değişebilir dünya hala,
Küçük adımlar atmalıyız, geri dönüş yapmalı yavaş yavaş.
Atık azaltmak, ağaç dikmek, her adım bir fayda,
Küresel ısına karşı durabiliriz el ele, bir arada.
Yeni nesillere bırakacağımız bu miras,
Yeşil bir dünya, temiz bir nefes, huzurlu bir yaşam.
Uyan artık insanlık, değerini bil bu serüvenin,
Küresel ısınma ile mücadele, başlasın bu yeni dönemin.