Kızılay, yüreği sevgi dolu insanların yuvası,
Umut dağıtır, merhamet saçar heryana deryası.
Bir el verir, bir sığınak olur, derdin ortağı,
Her zaman yanındadır, düştüğün yerden tutar kalkman için.
Gönülleri birleştirir, farklılıkların içinde,
Acıya, kederle dolu yüreklere dokunur elinde.
Kızılay, sadece kan değil, yaşam da taşır,
Her bir damlasında, nice hayatlar saklı, değer biçilmez.
Lise yıllarımda öğrendim Kızılay’ın kıymetini,
Birlikte yapılan kampanyalara katıldım heyecanla.
Yardım kutuları, afet eğitimleri ve daha fazlası,
Kızılay, beni topluma hizmet etmeye teşvik etti dersten ziyade.
Arkadaşlarımızla birlikte, el ele verdik çoğu zaman,
Küçük çabalarımızla birilerinin yüzünü güldürdük.
Kızılay bize öğretti; paylaşmak, en büyük bolluktur,
Ve yardımlaşmanın kalplere dokunduğunu, sevgi olduğunu.
Öğrenci olarak katkıda bulunmak, ne büyük haz,
Kızılay’la çıktığımız her adım, geleceğe umutla bakmamızı sağladı.
Dersler arası koşturmacada bile, bir anlam, bir amaç bulduk,
Ve böylece lise yıllarımız, sadece kitaplarla değil, insanlıkla da dolu geçti.
Kızılay, sen olmasaydın, nasıl öğrenirdik dayanışmayı?
Nasıl görürdük, bir umut ışığı olarak insanlığı?
Lise hakkında yazacak olsam, senin adın da geçer her satırda,
Çünkü verdiğin dersler, hayat boyu sürecek, unutulmaz.