Baba dediğin dağ gibi, hep sırdaş, hep yoldaş,
Küçükken omuzlarında, dünyalar benim oldu.
Sözleri kısa ama derin, yüreği hep dolu,
Her bakışında bir öğüt, her gülüşünde sohbet.
Kısa cümlelerle öğretti hayatı bana,
“Bir adım at,” dedi, “sonra daha bir adım.”
Kolları hep açık, ne zaman düşsem yana,
Yapı taşım oldun, varlığınla her zaman.
Bir kısa şiir yeter mi baba sevgine?
Kelimeler yetmez ki anlatmaya değerine,
Bir ömür sunsan azdır, ona verdiği emeğine,
Baba, kısa şiirler bile anlatamaz ki seni.