Canım Babam, sen bir kahraman, cesur ve yüce,
Ellerin taş gibi sağlam, bakışın ise gözlerime ateş eder her gece.
Hayatımın ilk adımında tuttun elimden,
Korkularımın arasında oldun tek güvencem, tek emin yönüm.
Geceleri anlatırdın bana masalları, kahramanları,
Her biri ayrı dünyaların kapısını aralardı,
Ve öğrettin bana doğruluğu, adaleti,
Sana bakarak öğrendim sevgiyi, saygıyı, metaneti.
Zaman zaman katı gelse de kuralların,
Her biri bir lütuftu, anladım zamanla.
Senin sayende büyüdüm, güçlendim,
Her düşüşümde senin güçlü kolların, beni yeniden yükseltti.
‘Canım babam’, iki kelimeyle nasıl anlatsam sevgimi?
Bir ömür yetmez kelimeler, anlatmaya derinliğini.
Her özel günümde, en mutlu anımda sen varsın,
Her türlü zorlukta ve sıkıntıda, elini omuzumda hissettirirsin.
Bu şiir belki küçük bir teşekkür, baba,
Ama bil ki, kalbimdeki sevgi, saygı sonsuz durağa.
İyi ki varsın, Babam, rehberim, dostum,
Canım babam, sen olmasan, nasıl tamamlanır bu hayatın sonu, başı?