Anneler Günü geldi yine, sevinçle dolup taşar kalpler,
Her yılın Mayıs ayında, anarız en kıymetli elmaslarımızı.
Analar, dünyayı aydınlatan, karşılıksız sevginin adı,
Onlar ki hayatı örer, sabırla, sevgiyle, sonsuz fedakarlıklarla.
Bir anne yüreği, kainatın en derin köşesi,
Mevsimler süzülür gözlerinden, her bakışında ayrı bir hikaye.
Bir çocuğun ilk adımında saklıdır başarıların tohumları,
Ve ilk sözcükleriyle çınladığında ev, şenlik başlar alemlerde.
Dağlar kadar güçlü, okyanuslar kadar engin bu yürek,
Yeri gelir tamir eder kırık dökük hayalleri,
Yeri gelir bir bakışıyla huzur verir geceleri.
Hangi kalem yazar Anneliğin bu ulvi destanını?
Annenin elinden tutunca, güç bulur adımlar,
Yüreğindeki sevgi, her daim ışık olur karanlıklarda.
Onun varlığı, baharda açan çiçekler gibi neşe saçar,
Anneler olmasa, nasıl biliriz ki sevgiyi, sabrı, fedakarlığı?
Bir ömür boyu süren yolculuk bu, bitmeyen bir serüven,
Her kırışık, her beyaz saç hikayesidir zamanın diğer ucunda.
Bu özel günde, dolu dolu bir teşekkür borç bilmeli,
Çiçekler, hediyeler ne yapsa azdır, anlatmaya annelik sevdasını.
Şimdi ellerini öpme zamanı, gönülden söyleme zamanı;
“Seni seviyorum annem, dünyaya geliş sebebim.”
Bu şiir, sana küçük bir armağan, kelimelerimle sarılmak istedim,
Her daim yanımda olan, en değerli varlığım, en büyük kahramanım, annem.