“Abla” şiiri, kardeşlik bağlarını, özellikle de büyük kardeşlerin koruyucu ve yol gösterici rollerini işleyen sıcak ve duygusal bir metindir. Şiir, ablanın kardeşine olan sevgisini ve onun hayatındaki önemini yüceltir. İki kardeş arasındaki derin bağ ve anlayışı öne çıkararak, aile içindeki sevgi ve dayanışmanın güzelliklerini vurgular.
Abla
Gözlerindeki hikayelerle büyüdüm,
Her gün biraz daha anladım seni.
Arkamda duran dağ gibisin abla,
Sevginde saklanır dünyanın rengi.
Ne zaman bir adım atsam yalnızca,
Senin adımların yönümü çizdi.
Küçükken korkularımı yendim,
Çünkü sen her zaman yanımda izdi.
Büyüdük birlikte, farklı yollara saparken bile,
Aynı gökyüzünü paylaşmanın huzuruyla.
Her daim kalbimdesin, sevgili ablam,
Sen olmasan, ben de olmazdım buralarda.
Gülüşünle açar çiçekler bahçemde,
Sözlerinle yükselir umutlarım.
Elin ellerimdeyken güç bulurum,
Bilirim, hep var olacak bir yanımda.